Βίλαντ, Κρίστοφ Μάρτιν

(Christoph Martin Wieland, Ομπρχολτσχάιμ, Μπίμπεραχ 1733 – Βαϊμάρη 1813).Γερμανός συγγραφέας. Σπούδασε νομικά στο Τίμπινγκεν και το 1751 έγραψε το διδακτικού περιεχομένου μικρό ποίημά του Η φύση των πραγμάτων (Die Natur der Digne).Στην Ελβετία, όπου παρέμεινε από το 1754 έως το 1760, έγραψε συναισθηματικούς και ευλαβικούς στίχους: Συμπάθειες (Sympathien,1755), Συναισθήματα ενός Χριστιανού (Empfindungen eines Christen,1756). Όταν γύρισε στο Μπίμπεραχ, στη θέση του σφραγιδοφύλακα, οξύνθηκε μέσα του η βαθιά διάσταση ανάμεσα στα συναισθήματα ευλάβειας και στις ιδέες του Διαφωτισμού, προς τις οποίες ένιωθε πάντα ιδιαίτερη έλξη. Μόνο το 1765, μετά το μυθιστόρημά του Οι περιπέτειες του Δον Σίλβιο της Ροζάλβας ή Η νίκη της φύσης επί της φαντασίας (1764) και τα Κωμικά διηγήματα (1765), ο Β. έδωσε οριστική μορφή στα εκφραστικά του μέσα και στην κομψότητα του ύφους του. Με το μυθιστόρημά του Αγάθων (Agathon,1767), αν και γραμμένο σε στιλ ροκοκό, ο Β. εξέφρασε ένα ανθρωπιστικό ιδανικό, που δεν έμεινε χωρίς αντίλαλο στις πιο υψηλές φωνές της κλασικής λογοτεχνίας. Το 1769 έγινε καθηγητής του πανεπιστημίου της Ερφούρτης, όπου έγραψε το μυθιστόρημα Ο χρυσός καθρέφτης (1772). Στη Βαϊμάρη ίδρυσε τον λογοτεχνικό όμιλο Γερμανός Ερμής (Deutscher Merkur,1773-1810), όπου συνεργάζονταν επιφανείς προσωπικότητες των γραμμάτων και ο οποίος αποτέλεσε βήμα ακόμα και πολιτικών αγώνων. Ο Β. ήταν φίλος του Γκέτε και βοήθησε πολύ στο να αποκτήσει βαθιές ρίζες ο κλασικισμός στη Βαϊμάρη. Με τον Όμπερον (Oberon, 1780) σε οκτάβες, ο Β. έδωσε τον καλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό καρπό της ιδιότυπης και πολυσύνθετης τέχνης του. Περίφημες είναι οι μεταφράσεις του στον Σαίξπηρ: 22 δράματα από το1762 έως το 1766.